Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ 17ο


                                          
 Εγώ τι είμαι; ένα θραύσμα παλαιών αμαρτιών,
 Ένα ακόντιο πεσμένο στο χορτάρι,
 Έχει πεθάνει ο Ατρείδης, ο κοίρανος όλων των εθνών,-
 Κι εγώ ένα σκουλήκι τιποτένιο, είμαι ακόμα ζωντανός.

                                                          Νικολάι   Γκουμίλεφ









                                                                Τάκης Π. Δραγωνέας

Μονάχος βγαίνω για το δρόμο,/Μες στην ομίχλη το λιθόστρωτο λαμποκοπά./Γαλήνια η νύχτα, η ερημιά τον Θεό ακούει,/ Τ' άστρα, το ένα με τ άλλο συζητά.


                                                           Πότα Γ. Νικολαρέα-Ρενέση

Όλα είν' θαυμάσια στα ουράνια!/Κοιμάται η γη μέσα σε πέπλα γαλανά.../ Γιατί να νοιώθω τόση θλίψη, τόση στεναχώρια;/ Τι περιμένω; Γιατί λυπάμαι στ' αληθινά;


                                                          Ανθή σύζ. Θωμά Καράμπελα

Δεν περιμένω απ' τη ζωή τίποτε άλλο,/ Και δε λυπάμαι για το παρελθόν./ Ζητώ μονάχα ελευθερία και ειρήνη./ Τη λησμονιά για να 'βρω, ν' αποκοιμηθώ...


                                                     Σοφία Παν, Κατσαρέα-Κωστούρου


Όχι όμως τον ύπνο τον ψυχρό μέσα στο μνήμα:/ Αιώνια θα 'θελα να κοιμηθώ,/ Έτσι ώστε μέσα μου η ζωή να μείνει,/ Ανάλαφρα την αναπνοή μου να αισθανθώ.


                                                          Σωτήρης Γ. Ανδροβιτσανέας

Έτσι ώστε για την αγάπη μέρα νύχτα,/ Να τραγουδά στ' αυτιά μου μια φωνή γλυκειά,/ Και μια βελανιδιά που ζει αιώνια,/ Θροΐζοντας να μου κρατάει συντροφιά.   Μιχαήλ Λέρμοντωφ


                                                   Σταυρούλα Πετροπουλέα (Λούκαινα)

Να πεθάνεις όπως οι διψασμένοι οι κορυδαλλοί/ στο δρόμο τους προς τον αντικατοπτρισμό


Ή όπως τ' ορτύκι/ μόλις που επέρασε την θάλασσα/ στους πρώτους θάμνους/ γιατί άλλη δεν έχει θέληση/ πιο πέρα να πετάξει


                                                                    Πέτρος Σαξιώνης

Μα να μη ζήσεις κλαίγοντας/ σαν τυφλωμένη καρδερίνα.  Τζιουζέπε Ουνγκαρέττι


                                                     Μαρία συζ. Γιάννη Ανδροβιτσανέα

Αύριο την αυγή, την ώρα που η χώρα ντύνεται λευκή,/ Θα φύγω. Βλέπεις το ξέρω πως με περιμένεις./ Θα πορευτώ μέσ' από δάση και βουνά,/ δεν μπορώ πια να μένω από σένα μακριά.


                                                           Πέτρος Αριστ. Πετροπουλέας

Θα προχωρώ τα μάτια στις δικές μου σκέψεις καρφωμένα,/ Χωρίς τίποτε να βλέπω πουθενά, χωρίς ν' ακούω θόρυβο κανένα,/ Άγνωστος, μόνος, πλάτες σκυμμένες, τα χέρια σταυρωμένα,/ Θλιμμένος, και η μέρα νύχτα γιναμένη για μένα.


                                                          Χρήστος Πούλου Κατσαρέας

Δεν θα κοιτώ ούτε το χρυσάφι του απογεύματος που πέφτει,/ Ούτε τα πλοία που κατηφορίζουν στο Αρφλέρ με φουσκωμένα τα πανιά,/ Κι όταν θα φτάσω, θ' αποθέσω στον τάφο σου  επάνω/ ΄Ενα μπουκέτο πράσινα πουρνάρια και ρείκια ολάνθιστα πολλά.    Βίκτωρ Ουγκώ




Τα ποιήματα είναι από το βιβλίο του Χρίστου Γούδη "Τα ωραιότερα ποιήματα του κόσμου"

Δεν υπάρχουν σχόλια: