ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ 15ο

                                                              ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ

Να με θυμάσαι όταν θα έχω φύγει μακριά,/ Θα έχω φύγει για πολύ μακριά, στη χώρα της σιωπής./ Όταν πια να με κρατήσεις από το χέρι δεν θα μπορείς,/Ούτε κι εγώ που, παρά την προσπάθεια μου να γυρίσω, δεν θα 'μαι εκεί.

Να με θυμάσαι όταν δεν θα μου λες πια, μέρα με τη μέρα/ Για το μέλλον μας που είχες σχεδιάσει:/ Μόνο να με θυμάσαι καταλαβαίνεις/ Θα 'ναι πολύ αργά για προσευχές ή συμβουλές να μου παράσχεις.

Όμως, ακόμα κι αν συμβεί για λίγο να με ξεχάσεις/ Κι ύστερα πάλι να με θυμηθείς, μην λυπηθείς:/ Γιατί αν το σκοτάδι κι η φθορά αφήσουν/ Ένα κάποιο ίχνος απ΄τις σκέψεις που είχα κάποτε εγώ,/ Θα ΄ταν χίλιες φορές καλύτερα να ξεχάσεις και να χαμογελάς/ Παρά να πρέπει να θυμάσαι και μες στη θλίψη να κολυμπάς.

                                                                                                         Κριστίνα Ροσσέττι

                                                           Πέτρος Αρ. Πετροπουλέας

Στα νιάτα του εδιάβηκε/ Καταμεσής του δρόμου/ Κάτω από δέντρα όμορφα/ Μες στ' άγρια βαλτοτόπια/ Το τέλος του άπιαστου ονείρου προσπάθησε να πιάσει.  Λούϊς ΜακΝις

                                                          Σταυρούλα Κατσαρέα (Λιού)

Στης Φλάνδρας τους αγρούς φυτρώνουν παπαρούνες/ Ανάμεσα από σταυρούς, σ' ατέλειωτες σειρές,/ Για να σημαίνουνε τα μνήματα μας. Και στα ουράνια/ Οι κορυδαλλοί, πετούν ακόμα θαρραλέα τραγουδώντας,/ Μόλις και μετά βίας ακουόμενοι ανάμεσα στις κανονιές.    Τζων ΜακΚραί

                                                               Λάμπρος Ν. Δραγωνέας

Είμαστε οι Νεκροί. Πριν λίγες μέρες/ Ζούσαμε, νοιώθαμε την αυγή, βλέπαμε το ηλιοβασίλεμα να λάμπει,/ Μας αγαπούσαν κι αγαπούσαμε, και τώρα εδώ βρισκόμαστε/ Στης Φλάνδρας τους αγρούς/


                                                                                                        Τζων ΜακΚραί

                                 Ανθούλα Π. Πετροπουλέα, Σοφία σύζ. Σαρ. Ανδροβιτσανέα

Δεν θα δω τις σκιές,/ Δεν θα νοιώσω τη βροχή./ Δεν θ' αφουγραστώ τ' αηδόνι/ Να τραγουδά, λες κι ο πόνος το ζώνει:/ Και βλέποντας όνειρα στο ημίφως/ Που δεν έχει ούτε ανατολή ούτε δύση,/ Με χαρά τις μνήμες μου μπορεί να συγκρατήσω, Όπως επίσης με χαρά και να τις λησμονήσω.                          Κριστίνα  Ροσσέττι    

                                            Λυμπερόπουλος Θάνος (γιός Σοφίας  Γ. Κατσαρέα)

Όταν πεθάνω αγάπη μου ακριβή,/ Μην τραγουδήσεις θλιμμένο τραγούδι για μένα./ Και μη φυτέψεις ρόδα στο κεφάλι μου,/ Ούτε κυπαρίσσια για σκιά φτιαγμένα./ Ας είναι τα πράσινα χόρτα επάνω μου/ Με βροχές και σταγόνες δροσιάς υγραμένες./ Κι όποτε θες, τη μνήμη μου μπορείς να συγκρατήσεις,/ Κι αν δεν τη θες, να τηνε λησμονήσεις.  Κριστίνα Ροσσέττι

                                                         Αλεξ. σύζ. Δημ. Πετροπουλέα

                                                                      ΜΟΥΣΙΚΗ

Η μουσική, όταν κάποιες βελούδινες ψυχές πεθαίνουν,/Δονείται μες στη μνήμη.../ Οι ευωδιές, όταν κάποιες γλυκειές βιολέτες αρρωσταίνουν,/Ζουν μες στις αισθήσεις που αναζωογονούν. ....

                                                         Δημήτριος Γ. Πετροπουλέας

...Φύλλα από τριαντάφυλλο όταν το τριαντάφυλλο δεν έχει πια ζωή,/δεν έχει πια ζωή,/ Στοιβάζονται για του αγαπημένου το κρεβάτι./ Έτσι και οι σκέψεις σου, όταν θα είσα παρελθόν,/ Μόνο η αγάπη θα συνεχίζει τον ύπνο της τον ελαφρόν.  Πέρσυ Μπυς Σέλλεϋ

                                       παπα-Παναγιώτης Πετροπουλέας, Ανδρέας Στρατέας

Και στης χώρας ήρθα/ Τα τελευταία όρια-/ Και πια δεν μπορώ,/ Παρά να πεθάνω με χαρά,/ Γιατί μές απ' τη μαγεία/ αυτού του Ισχυρού,/ που μ' εδίδαξε παιδί,/ Εκεί στην άκρη του ατέλειωτου ουρανού,/ Η αχτίδα μετεωρίζεται παντού.   Άλφρεντ Τέννυσον

                                                           Γιώργος Π. Πετροπουλέας

Λυκόφως κι ήχος καμπάνας το δειλινό,/ Κι ύστερα το σκοτάδι!/ Κι είθε να μην υπάρχει λύπη στον αποχαιρετισμό,/ καθώς εγώ μπαρκάρω για τον Άδη.  Άλφρεντ Τέννυσον

                                                     Σταυρούλα Πετροπουλέα (Πόταινα)

Τα δάση είναι βαθειά και ζοφερά και τ' αγαπώ,/ Όμως έχω πολλά υποσχεθεί να κάνω,/ Και χίλια μίλια να διαβώ πριν κοιμηθώ,/ Και χίλια μίλια να διαβώ πριν να πεθάνω.  Ρόμπερτ Φροστ

                                                 Γλυκερία (Λέλα) Πετροπουλέα-Δημαγγέλου

Σηκώθηκα και ντύθηκα/ και βγήκα έξω και απλώθηκα/ Τότε πέθανα και θάφτηκα/ σ' ένα φέρετρο μέσα στο μνήμα,/ Άνθρωπε-/ Παρ' όλα αυτά το κάθε τι είναι τέλειο,/ Γιατί είναι κενό,/ Γιατί είναι τέλειο στην κενότητα του,/ Γιατί ούτε καν συμβαίνει.   Τζακ Κέρουακ

                                                      Κυριακώ Πετροπουλέα (παπαδιά)

Χαιρέτα και πρόσεχε τους νεκρούς που θα μιλούν για τη ζωή/ μέχρι να γίνει κυανό τι πρόσωπό σου. Και δεν θα καταλάβεις τι συμβαίνει,/ δεν θα είναι κυανοί, δεν θα έχουν δάκρυα στα μάτια,/ θα φαίνονται σε σένα τόσο πιο πολύ γεμάτοι από ζωή/ απ' ότι οι υπόλοιποι από μας, και θα ρωτάνε τόσα πολλά ....  Τσαρλς Όλσον

                                                            Ελπίδα Κατσαρέα-Σαξιώνη

Δες, το ανάλαφρο γρασίδι βλάστησε για να σε αναπαύσει,/Σε φίλησε με μύριες γλώσσες χλοερές.
 Έζρα  Πάουντ

                                                               Δημήτριος Λορέντζος
Χτυπώ τα τύμπανα για τους νεκρούς,/ Φυσώ γι' αυτούς μεσ' απ' τα στόμια των πνευστών όσο πιο εύθυμα και δυνατά μπορώ.  Γουώλτ Γουΐτμαν

                                                      Κατερίνα Η. Κατσαρέα-Λορέντζου

                  Ποιός θα ξέρει για μας σtα χρόνια που θα έλθουν.  Ουΐλιαμ Κάρλος Ουΐλιαμς

                                                              Χρήστος Η. Κατσαρέας
                                                     
                                                                ΟΝΕΙΡΟ  ΘΑΝΑΤΟΥ
Όνειρο/ Όνειρο μες στη νύχτα/ Όνειρο μες στη νύχτα πριν από το θάνατο/ Όνειρο μες στη νύχτα πριν από το θάνατο του κόσμου/ Ενός κόσμου γεμάτου άγχος πριν απ' το όνειρο

                                                        Τούλα σύζ. Χρήστου Κατσαρέα

Άγχος/ Άγχος πριν απ' το όνειρο/ Άγχος ενός κόσμου πριν απ΄ το όνειρο του θανάτου/ Πριν απ' το όνειρο του θανάτου μες στην νύχτα.  ΄Εριχ Φρηντ

                                                  Ανδρονίκη σύζ. Χρήστου Π. Νικολαρέα

Ήρθες, κι έφυγες μ' ένα αχνάρι απαλό,/ Διαβατάρης επισκέπτης σ' αυτή τη χώρα γη,/ Από που; Για πού; Μόνο ξέρω να πω:/ Απ' το χέρι του Θεού στου Θεού τη σκεπή.   Λούντβιχ  Ούλαντ

                               Ιωάννα Καραμπατέα (μητέρα Μπάμπη και Παναγιώτη Μωρακέα)



                                                                ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ ΜΟΥ

Αντίο φίλε μου, αντίο/καλέ μου φίλε πολύ πονώ./ μα ο μοιραίος χωρισμός μας/ προδιαγράφει τον μελλούμενο απαντημό.

Αντίο φίλε μου χωρίς θλιμένα λόγια,/χωρίς ν' αγκαλιασθούμε και να συνοφρυωθείς,-/ Σ' τούτη τη ζωή δεν είναι νέο να πεθαίνεις,/ ούτε και είναι νέο να τη ζεις.  Σεργκέϊ Εσένιν




Σημ.:  Τα κείμενα είναι από το βιβλίο του  του Χρίστου Γούδη "Τα ωραιότερα ποιήματα του Κόσμου"