Τρίτη 23 Απριλίου 2013

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΝΗ 4ον





Η Μάνη αποτελεί μία και μοναδική ιστορική και πολιτισμική οντότητα του ελλαδικού χώρου, από τους προϊστορικούς μέχρι και τους νεώτερους χρόνους. Σήμερα και παρά την τεχνητή διοικητική διαίρεση, εξακολουθεί να παραμένει ένας από τους πλέον συμπαγείς τόπους όσον αφορά την αυτοσυνειδησία, τα ήθη, τα έθιμα, και τη βαθύτερη φιλοσοφία της υπερηφάνειας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας η οποία την χαρακτηρίζει. Στη Μάνη τόπος και άνθρωποι είναι το ίδιο. Είναι ο τόπος που γεννά τους ανθρώπους της, μέσα από την πέτρα και τη θάλασσα. Είναι οι άνθρωποι που κουβαλάνε το τόπο τους, όπου κι αν βρεθούνε, όσο μακρυά κι αν είναι, σε ότι συννθήκες κι αν ζούνε.



                                                                             ΠΟΛΥΑΡΑΒΟΣ






Εμείς είμαστε Μανιάτες. Και προσδιοριζόμαστε από τις βυζαντινές εκκλησιές μας, τους δικέφαλους αητούς μας, και τις γαλανόλευκες σημαίες μας.Είναι αυτά τα σύμβολα με τα οποία μεγαλώνουμε, μ' αυτά τρεφόμαστε, και γι' αυτά πεθαίνουμε.



(Ο παλιός οικισμός Πολυάραβου.)


































(Κατάθεση στεφάνων κατά  επέτειο της μάχης του Πολυάραβου.)


(Εκφώνηση του πανηγυρικού κατά επέτειο της μάχης του         Πολυάραβου .)
                                                                 




                                                                    ΑΓΕΡΑΝΟΣ


 Κανένα αθηνοκεντρικό κράτος και καμιά κοντόφθαλμη μικροπολιτική διαίρεση, δεν μπορεί, και δεν θα μπορέσει ποτέ να εξαλείψει τους αγώνες και την προσφορά της Μάνης στη διαμόρφωση της Ελληνικής Ιδέας. Καμιά παράλειψη από τις φυλλάδες της ιστορίας, που κυκλοφορούν γραμμένες από ξενέρωτους γραφιάδες,δεν μπορεί να σβήσει τον Πετρόμπεη, τον Ηλία, τον Κυριακούλη, τους Μακεδονομάχους, τον Δαβάκη και τον Σταυριανάκο. Γιατί μας τους δίδαξαν οι πατεράδες μας και τους διδάσκουμε στα παιδιά μας. Και γιατί είμαστε λίγοι και ταυτόχρονα πολλοί...






                         ... Γιατί αναπνέουμε και μυρίζουμε λιοτρίβι...




                                                                   ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙ


                                     ...Γιατί κοιτάμε τη θάλασσα, κι αγναντεύουμε Ταίναρο...





...Γιατί περπατάμε, και σκαρφαλώνουμε βράχους...
                                                                     




                                                                         ΓΥΘΕΙΟ





                                                                   
                                                                       









                       ...Γιατί σηκώνουμε το βλέμμα μας κι αντικρύζουμε Ταΰγετο...








...Γιατί βλέπουμε γυναίκες, κι ερωτεύομαστε νεράιδες...












...Γιατί εμείς είμαστε Μανιάτες. Στον Πειραιά, στα Κόρσικα, στην Αμέρικα, τη μέρα και τη νύχτα...



























Γι' αυτό μας αφήνουν αδιάφορους οι όποιες διοικητικές διαιρέσεις μιας επίπλαστης, μάταιης, και εφήμερης σκοπημότητας, ανοησίας, ή αναλγησίας.Εμείς είμαστε κυρίαρχοι στον τόπο μας, κρατάμε τα ονόματα μας, βαφτίζουμε τα παιδιά μας Δρακούληδες και Δικαίους και Μαυροειδήδες και τους μαθαίνουμε εμβατήρια και τροπάρια. Γιατί όλοι οι άλλοι μπορεί να είναι "εδώ και τώρα". εμείς όμως νιώθουμε "και νυν κι αεί".









(Το Γύθειο δικρίνεται και για το πλήθος των ωραίων σιδεριών του , με πολλά διαφορετικά σχέδια.)
















































(Ο Φάρος του Γυθείου)
















































                                 (Ο πυργος του Τζανετάκη στο νησάκι Κρανάη του Γυθείου)







                                              ( Η πίσω πλευρά του πύργου του Τζανετάκη)





                                                                    ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ




...Κι ύστερα φύγαν τα κουρσάρικα για τη Μπαρμπαριά, φύγαν καράβια για τα Κόρσικα, φύγανε πλοία θωρηκτά περνώντας τον Κάβο Ταίναρο...



                                                                     ΜΕΛΙΣΣΑ





...Πέσαν Μανιάτες στα Ορλωφικά, Μανιάτες στο Βαλτέτσι, Μανιάτες στον Αχέροντα και στο νησί της Εύβοιας και στο Μανιάκι, στο Διρό, στη Βέργα και στον Πολυτσάραβο...




                                                               ΚΟΚΚΙΝΑ ΛΟΥΡΙΑ



...Μανιάτες πέσαν στον αγώνα της Κρήτης για την  ένωση, Μανιάτες Μακεδονομάχοι στον Ελληνικό Βορρά, Μανιάτες στα βουνά της Πίνδου, στην Κύπρο των αγώνων, στα Ίμια της ντροπής...
...Γιατί στρατεύονται άραγε με τόσο πάθος ενώ είναι τόσο λίγοι, και γιατί θυσιάζονται τόσοι πολοί;...




                                                              ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ




...Γιατί ακριβώς αγαπούνε τη ζωή, τη θέλουνε αγέρωχη, περήφανη, ουσιαστική και μάχονται δίνοντας την, για να την κρατήσουν έτσι αντάξια των δικών τους αξιών...










(Το κάστρο της Μπαρδούνιας)



                                                                    ΣΕΛΕΓΟΥΔΙ




...Καθημερινά είναι  εκεί, στα πεδία των μαχών της ζωής, των μαχών που διεξάγονται με όπλα ή χωρίς όπλα, αλλά πάντα με την ίδια σφοδρότητα και το ίδιο πείσμα. Και οι δυσκολότεροι αγώνες σήμερα δεν διεξάγονται με τα όπλα, διεξάγονται ενάντια στη διαβρωτική χρήση του χρήματος που διαβρώνει χααρακτήρες, και αλλοιώνει ανθρώπους και εξοντώνει υπάρξεις, αν όχι βιολογικά, σίγουρα  ψυχικά και ηθικά...





                                                                  ΚΑΣΤΑΝΙΑ

















(O Πύργος του Παναγιώταρου)

...Οι Μανιάτες αντέχουν ακόμη. Γιατί ζουν, αναπνέουν και ανδρώνονται σε μια πατρίδα που, είτε είναι φυσικά παρόντες σ' αυτήν είτε την κουβαλούν μαζί τους όπου κι αν βρίσκονται, τους εμπνέει τις θεϊκές και άυλες δυνάμεις της Φύσης, τους γεμίζει με την αίσθηση του ιερού, του υπερβατικού και του θείου. Γιατί η Μάνη είναι μια χώρα μαγική και απάτητη από κάθε είδους επιδρομή...





                                                   ΜΟNΗ     ΠΑΝΑΓΙΑΣ   ΓΙΑΤΡΙΣΣΑΣ





... Ακόμα κι αν όλοι οι Έλληνες πορεύονται στο σύγχρονο δρόμο της εφήμερης δόξας και ευδαιμονίας, θα πορεύονται όλοι τους, όπως και τότε, "πλην Λακεδαιμονίων". Γιατί εμείς, ασκητές, αναχωρητές και μοναδικοί, ακόμη το κρατάμε Μανιάτικο!




                                                                        ΑΡΝΑ






                                                            ΣΠΑΡΤΙΑ (Κωτσαντίνα)


Ο δικός μας κόσμος είναι εδώ, είναι γύρω μας, είναι μέσα μας. Ο δικός μας κόσμος έχει ρίζες, έχει κορμοστασιά, έχει μνήμη. Γιατί ερχόμαστε από μακριά. Γιατί ερχόμαστε από τη Μάνη και πηγαίνουμε στη Μάνη. Ένα διαρκές ταξίδι είναι η πατρίδα μας, ένα οδοιπορικό, ένα προσκύνημα.



                                                                        ΡΟΖΟΒΑ




                                                       ΠΡΟΣΗΛΙΟ (Στροντζά)







Τη μνημονεύει (τη Μάνη) ο γενάρχης των Ελλήνων, ο πρώτος ο μέσος και ο ύστατος των ποιητών, ο θείος Όμηρος, μέσα από τις αναφορές του στην Καρδαμύλη, το Οίτυλο, την Λάαν (εκεί που είναι σήμερα τ' απομεινάρια του κάστρου του Πασσαβά) και την πολυτρήρωνα Μέσση (το Μέζαπο με τα πολλά τρυγόνια του).Τότε που φύγανε τα πλοία για την Τροία.


Σημ.:Τα κείμενα είναι από το βιβλίο "ΛΟΓΟΣ για την ΜΑΝΗ" του καθηγητή της Αστροφυσικής Χρίστου Δρακούλη Γούδη.